Hiv symptomen zijn lang niet altijd even duidelijk als vaak gedacht wordt. De symptomen en klachten die optreden na een hiv-infectie verschillen per persoon in zowel voorkomen als hevigheid. Ook kan het een lange tijd (tot wel 10 jaar) duren voordat er symptomen optreden, omdat het hiv-virus vaak een lange tijd klinisch passief is. Klinisch passief wil zeggen dat het virus wel actief is in het lichaam, maar dit niet leidt tot zichtbare klachten.
Eerste hiv symptomen
Enkele weken na de infectie vindt er een piek plaats in het aantal aanwezige hiv-virussen. Dit leidt tot een kortstondige periode waarin iemand zich flink ziek kan voelen. We noemen dit ook wel conversiegriep, of een acute hiv-infectie. Symptomen van de conversiegriep na een hiv-infectie zijn onder andere:
- hoge koorts
- nachtelijk transpireren
- hoofdpijn
- gewichtsverlies
- huiduitslag
- misselijkheid (eventueel gepaard gaand met braken en diarree)
- spierpijn en gewrichtspijn
Ongeveer 80-90% van de mensen krijgt te maken met conversiegriep. Bij deze mensen is het in veel gevallen mogelijk de hiv-infectie in een vroeg stadium te herkennen, waardoor er ook vroeg gestart kan worden met de behandeling. Dit is anders bij mensen die niet direct hiv symptomen krijgen. Bij hen kan het (vele) jaren duren voordat de infectie wordt opgemerkt. Dit kan de levensduur en -kwaliteit aanzienlijk verminderen.
Latere hiv symptomen
Na deze korte piek verdwijnt het virus grotendeels, maar het blijft aanwezig in het lichaam. In deze periode valt het virus immuuncellen in het lichaam aan, de zogenaamde T-helpercellen. Dit zijn cellen die een grote bijdrage leveren aan het immuunsysteem en daarom erg belangrijk zijn voor het lichaam. Het lichaam heeft een flinke overmaat van deze cellen, waardoor het in eerste instantie niet opvalt dat ze langzaam verdwijnen.
Na 7 tot 10 jaar (dit verschilt per persoon) komt er een punt waarop er zoveel T-helpercellen zijn gedood, dat er symptomen beginnen op te treden. Vanaf dit stadium spreken we pas officieel van aids. Het probleem in deze fase is dat de symptomen niet specifiek bij hiv of aids passen. Het zijn namelijk symptomen als gevolg van een verzwakt immuunsysteem. In deze periode treden er zogenaamde opportunistische infecties op. Dit zijn infecties met ziektemakers die normaal gesproken het lichaam niet ziek kunnen maken, omdat het lichaam ze ruim op tijd opruimt. Voorbeelden hiervan zijn:
- longontstekingen (door bijvoorbeeld het verkoudheidsvirus)
- schimmelinfecties op de tong of in de vagina
- zeer snel ziek worden
- chronische diarree
- kanker als gevolg van een herpesinfectie (karposisarcoom)
Over het algemeen wordt hiv in dit stadium wel als dusdanig herkend, zeker wanneer iemand tot een risicogroep voor hiv-infecties behoort. De vooruitzichten zijn echter minder gunstig wanneer er pas in dit stadium gestart wordt met de behandeling. In dit stadium is het immuunsysteem namelijk al zeer sterk aangetast en heeft het hiv-virus al de overhand gekregen.
Hiv symptomen behandelen
Hiv is, met name in het Westen, tegenwoordig vrij goed te behandelen. Genezing is vooralsnog niet mogelijk, maar de medische wereld is inmiddels wel in staat om het hiv-virus redelijk sterk te onderdrukken. Hierdoor duurt het een stuk langer voordat aids ontstaat (en dus de heftigste hiv symptomen aanwezig zijn). Vroege opsporing van het hiv-virus is hierbij van groot belang. Zeker bij risicogroepen is regelmatige controle daarom van groot belang.